Mapa Szwecji z miastami pokazuje wszystkie duże i średnie miasta Szwecji. Ta mapa miast Szwecji pozwoli Ci łatwo znaleźć miasto, w którym chcesz podróżować w Szwecji w Europie Północnej. Mapa miast Szwecji jest do pobrania w PDF, do druku i za darmo.

Większość szwedzkich miast jest niewielka w porównaniu z innymi miastami europejskimi (np. tymi w Wielkiej Brytanii i Niemczech). Największym miastem jest Sztokholm, liczący około 802 000 mieszkańców, następnie Göteborg z 493 000 i Malmö z 270 000, jak widać na mapie Szwecji z miastami. Malmö pojawiło się niedawno we wschodniej części regionu Oresund, związanego z Kopenhagą w Danii poprzez most Oresund. W ciągu ostatnich 15 lat Malmö przeznaczyło więcej środków na kulturę; wcześniej miało reputację miasta klasy robotniczej. Zakręcony wieżowiec Turning Torso i główny dźwig w stoczni Kockums są punktami orientacyjnymi, przy czym pierwszy z nich jest nowszy. Zarówno Malmo jak i Göteborg były gospodarzami Mistrzostw Europy U21 latem 2009 roku. Uppsala stała się siedzibą arcybiskupa Szwecji w 1167 roku, a największy w Skandynawii budynek kościelny - Katedra Uppsala - został otwarty w latach czterdziestych XIV wieku. Uppsala stała się również centrum edukacji w Szwecji z Uniwersytetem Uppsala założonym w 1477 roku. Lund był częścią Danii do 1658 roku i był siedzibą duńskiego arcybiskupa. W 1666 r. Lund otrzymał drugi szwedzki uniwersytet, Lund University; jest on największym w Skandynawii.

Pod względem prawnym i administracyjnym termin "miasto" nie jest już używany w Szwecji, ponieważ jedyną istniejącą formą samorządu lokalnego jest gmina (kommun). Jednak przed reformą samorządową z 1971 roku istniały 132 gminy z tytułem miasta, co pokazuje Mapa Szwecji z miastami. Obecnie termin ten jest zwykle używany do opisywania większych miejscowości, z których większość to dawne miasta administracyjne. Trzynaście z 290 gmin woli używać terminu stad, gdy jest to możliwe: Gmina Borås, Gmina Gothenburg, Gmina Haparanda, Gmina Helsingborg, Gmina Lidingö, Gmina Malmö, Gmina Mölndal, Gmina Solna, Gmina Sztokholm, Gmina Sundbyberg, Gmina Trollhättan, Gmina Vaxholm i Gmina Västerås. Są to decyzje podejmowane przez same gminy i w sytuacjach prawnych używają one oficjalnej nazwy z kommun (gmina).

Większość dawnych miast administracyjnych jest dziś miejscowościami (tätorter) i siedzibami gmin, o których mowa na Mapie Szwecji z miastami. Kilka miast podmiejskich rozrosło się wraz z sąsiadami i obecnie rzadko są traktowane jako osobne miasta: Huskvarna (część Jönköping); Mölndal (część obszaru miejskiego Göteborga); Djursholm, Nacka, Solna, Sundbyberg (część obszaru miejskiego Sztokholmu); Lidingö (oddzielone od Sztokholmu wodą, ale i tak często zaliczane do jego obszaru miejskiego). Siedzibami gmin nie są następujące miejscowości: Gränna (w gminie Jönköping); Mariefred (w gminie Strängnäs); Marstrand (w gminie Kungälv); Sigtuna (w gminie Sigtuna); Skanör med Falsterbo w gminie Vellinge; Skänninge (w gminie Mjölby); Torshälla (w gminie Eskilstuna); Öregrund (w gminie Östhammar).

Mapa Szwecji z głównymi miastami pokazuje wszystkie największe i główne miasta Szwecji. Ta mapa głównych miast Szwecji pozwoli Ci łatwo znaleźć duże miasto, w którym chcesz podróżować w Szwecji w Europie Północnej. Mapa największych miast Szwecji jest do pobrania w PDF, do druku i za darmo.

Sztokholm jest stolicą i największym miastem Szwecji. Miasto rozciąga się na 14 wyspach, które znajdują się na południowo-wschodnim wybrzeżu Szwecji, jak widać na mapie Szwecji z głównymi miastami. Miasto jest również polityczną, gospodarczą, kulturalną i medialną stolicą kraju i wytwarza jedną trzecią PKB kraju. PKB Sztokholmu na mieszkańca jest jednym z najwyższych w Europie. Miasto jest również uważane za miasto globalne. W mieście znajdują się czołowe europejskie uniwersytety, takie jak Royal Institute of Technology, Stockholm School of Economics i inne. Drugim miejscem wśród największych miast Szwecji jest Göteborg, miasto położone na zachodnim wybrzeżu Szwecji nad cieśniną Kattegat. W 1621 roku miasto zostało założone przez króla Gustavusa Adolfa. Port w Göteborgu jest największym portem w krajach nordyckich. Obecność znanych uczelni, takich jak Uniwersytet w Göteborgu, przyciąga do tego miasta dużą liczbę studentów.

Malmö jest trzecim co do wielkości miastem Szwecji i szóstym co do wielkości wśród krajów nordyckich. Jest kulturalnym i gospodarczym centrum południowej Szwecji. Choć Malmö było jednym z najbardziej uprzemysłowionych miast Skandynawii, z trudem przystosowywało się do postindustrializmu. W ostatnich latach miasto przyciągnęło wiele firm biotechnologicznych i informatycznych oraz przeszło kilka dużych zmian architektonicznych. Liczne zabytkowe budynki i parki są również częścią tego miasta. Uppsala jest stolicą szwedzkiego hrabstwa Uppsala i jest kościelnym centrum Szwecji, jak pokazano na mapie Szwecji z głównymi miastami. Jest to siedziba arcybiskupa Kościoła Szwecji. Uniwersytet w Uppsali, który został założony w 1477 roku, jest najstarszym ośrodkiem szkolnictwa wyższego w Skandynawii. Na tym uniwersytecie wynaleziono skalę temperatur Celsjusza.

Västerås zajmuje piąte miejsce wśród największych miast w Szwecji i jest położone na brzegu jeziora Mälaren w środkowej Szwecji. Miasto posiada wiele gałęzi przemysłu i jest również miastem logistyki i handlu detalicznego. Örebro to miasto w kraju Szwecja położone w regionie Örebro. Liczba ludności Örebro wynosi około 115.765 mieszkańców, co stanowi około 1,21% ludności regionu Örebro, jak wspomniano w Mapa Szwecji z głównych miast. Linköping to miasto w kraju Szwecja, położone w regionie Östergötland. Liczba mieszkańców Linköping wynosi około 106.502 osób, co stanowi około 1,11% ludności regionu Östergötland.

Mapa stolicy Szwecji przedstawia główne miasto Szwecji. Ta mapa stolicy Szwecji pozwoli Ci łatwo zaplanować podróż w stolicy kraju Szwecja w Europie Północnej. Mapa stolicy Szwecji jest do pobrania w PDF, do druku i za darmo.

Sztokholm (wymowa szwedzka: [ˈstɔkːˈhɔlm, ˈstɔkːˈɔlm, ˈstɔkːɔlm] (O tym dźwięku posłuchaj drugiego)) jest stolicą i największym miastem Szwecji i stanowi najbardziej zaludniony obszar miejski w Skandynawii. Sztokholm jest najludniejszym miastem Szwecji, z liczbą ludności 864 324 w gminie (2010), 1,4 mln w obszarze miejskim (2010) i około 2,1 mln w obszarze metropolitalnym o powierzchni 6,519 km2 (2,517.00 sq mi) (2010), jak widać na mapie Stolica Szwecji. W 2010 roku obszar metropolitalny Sztokholmu jest domem dla około 22% populacji Szwecji.

W XVII wieku Szwecja stała się znaczącą potęgą europejską, co znalazło odzwierciedlenie w rozwoju miasta Sztokholm. Od 1610 do 1680 roku liczba ludności wzrosła sześciokrotnie. W 1634 roku Sztokholm stał się oficjalną stolicą szwedzkiego imperium. Stworzono również zasady handlowe, które dawały Sztokholmowi zasadniczy monopol na handel pomiędzy zagranicznymi kupcami a innymi terytoriami szwedzkimi i skandynawskimi. W 1710 roku zaraza zabiła około 20.000 (36%) mieszkańców, co widać na mapie stolicy Szwecji. Po zakończeniu Wielkiej Wojny Północnej miasto znalazło się w stanie stagnacji. Wzrost liczby ludności zatrzymał się, a wzrost gospodarczy zwolnił. Miasto było w szoku po utracie miejsca jako stolica wielkiego mocarstwa. Sztokholm utrzymał jednak swoją rolę politycznego centrum Szwecji i nadal rozwijał się kulturalnie pod rządami Gustawa III.

Oprócz tego, że Sztokholm jest stolicą Szwecji, mieści wiele narodowych instytucji kulturalnych. W rejonie Sztokholmu znajdują się dwa obiekty wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO: Pałac Królewski Drottningholm (na terenie gminy Ekerö) oraz Skogskyrkogården (Cmentarz Leśny). Sztokholm jest jedną z najczystszych stolic na świecie. Miasto otrzymało w 2010 roku nagrodę Zielonej Stolicy Europy przyznawaną przez Komisję Europejską, była to pierwsza "zielona stolica" Europy, o której wspomina mapa stolicy Szwecji. Niektóre z powodów, dla których Sztokholm zdobył nagrodę Zielonej Stolicy Europy w 2010 roku to: zintegrowany system administracyjny, który zapewnia, że aspekty środowiskowe są uwzględniane w budżetach, planowaniu operacyjnym, raportowaniu i monitorowaniu; zmniejszenie emisji dwutlenku węgla o 25% na mieszkańca w ciągu dziesięciu lat; oraz decyzja o rezygnacji z paliw kopalnych do 2050 roku.